สรุปการวิเคราะห์ผลงานวิจัยเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างการจัดการเรียนการสอนที่ส่งเสริมการเรียนรู้ด้วยตนเองกับการเรียนรู้ด้วยตนเองของนักเรียนระดับประถมศึกษา
1) สถาบัน มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์
2) ชื่อวิทยานิพนธ์/พ.ศ. ความสัมพันธ์ระหว่างการจัดการเรียนการสอนที่ส่งเสริมการเรียนรู้
ด้วยตนเองกับการเรียนรู้ด้วยตนเองของนักเรียนระดับประถมศึกษา
ปีการศึกษา 2551
3) ชื่อเขียน นางสาวปาลิดา สายรัตทอง
4) วัตถุประสงค์ 1. เพื่อศึกษาการจัดเรียนการสอนที่ส่งเสริมการเรียนรู้ด้วยตนเองของนักเรียน
ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ในโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่ การศึกษาสุรินทร์ เขต 1
2. เพื่อศึกษาการเรียนรู้ด้วยตนเองของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6
ในโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสุรินทร์ เขต 1
3. เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการจัดการเรียนการสอนที่ส่งเสริมการเรียนรู้ ด้วยตนเองกับการเรียนรู้ด้วยตนเองของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6
ในโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสุรินทร์ เขต 1
5) ขอบเขตของการวิจัย 1. ประชากร นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ในโรงเรียนประถมศึกษา
สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสุรินทร์ เขต 1 จำนวน 8,877 คน
2. ตัวแปรที่ศึกษา
2.1 ตัวแปรอิสระ การจัดการเรียนการสอนที่ส่งเสริมการเรียนรู้ด้วยตนเอง
2.2 ตัวแปรตาม การเรียนรู้ด้วยตนเองของนักเรียนระดับประถมศึกษา
6) ระเบียบวิธีวิจัย (ไฟล์แนบ)
7) ผลการวิจัย ผลการวิจัยสรุปตามวัตถุประสงค์ของการวิจัยมีสาระสำคัญ ดังนี้
1. ผลการวิเคราะห์การจัดการเรียนการสอนที่ส่งเสริมการเรียนรู้ด้วยตนเองของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ในโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสุรินทร์ เขต 1 พบว่า ระดับการปฏิบัติของครูในการจัดการเรียนการสอนที่ส่งเสริมการเรียนรู้ด้วยตนเองในภาพรวมทั้งหมดอยู่ในระดับมาก และเมื่อพิจารณารายด้าน ได้ผลดังนี้
1.1 ระดับการปฏิบัติด้านการเตรียมการส่งเสริมการเรียนรู้ด้วยตนเองของครูอยู่ในระดับมาก
1.2 ระดับการปฏิบัติด้านการสร้างบรรยากาศอยู่ในระดับมาก
1.3 ระดับการปฏิบัติด้านการส่งเสริมการวินิจฉัยความต้องการในการเรียนรู้และการวาง แผนการเรียนรู้อยู่ในระดับปานกลาง
1.4 ระดับการปฏิบัติด้านการส่งเสริมการดำเนินการเรียนรู้และการประเมินความก้าวหน้าอยู่ใน ระดับมาก
1.5 ระดับการปฏิบัติด้านการส่งเสริมการประเมินผลอยู่ในระดับมาก
1.6 ระดับการปฏิบัติด้านบทบาทโดยรวมอื่นๆของครูอยู่ในระดับมาก
2. ผลการวิเคราะห์การเรียนรู้ด้วยตนเองของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ในโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสุรินทร์ เขต 1 พบว่า ระดับการเรียนรู้ด้วยตนเองของนักเรียนในภาพรวมทั้งหมดอยู่ในระดับปานกลาง และเมื่อพิจารณารายด้าน ได้ผลดังนี้
2.1 ระดับการเรียนรู้ด้วยตนเองด้านการตระหนักเกี่ยวกับตนเองและสิ่งที่เกี่ยวข้องกับการเรียนอยู่ใน ระดับปานกลาง
2.2 ระดับการเรียนรู้ด้วยตนเองด้านการวางแผนการเรียนรู้อยู่ในระดับปานกลาง
2.3 ระดับการเรียนรู้ด้วยตนเองด้านการปฏิบัติการตามแผนให้บรรลุจุดหมายอยู่ในระดับปานกลาง
2.4 ระดับการเรียนรู้ด้วยตนเองด้านการควบคุมการจูงใจตนเองให้ปฏิบัติการเรียนรู้บรรลุจุดหมาย อยู่ในระดับมาก
2.5 ระดับการเรียนรู้ด้วยตนเองด้านการประเมินความก้าวหน้าอยู่ในระดับปานกลาง
2.6 ระดับการเรียนรู้ด้วยตนเองด้านการปรับปรุงแก้ไขอยู่ในระดับปานกลาง
2.7 ระดับการเรียนรู้ด้วยตนเองด้านการประเมินผลการเรียนรู้ของตนเองอยู่ในระดับปานกลาง
3. ผลการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างการจัดการเรียนการสอนที่ส่งเสริมการเรียนรู้ด้วยตนเองกับการเรียนรู้ด้วยตนเองของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ในโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสุรินทร์ เขต 1 พบว่า การจัดการเรียนการสอนที่ส่งเสริมการเรียนรู้ด้วยตนเองไม่มีความสัมพันธ์กับการเรียนรู้ด้วยตนเองโดยรวมของนักเรียนระดับประถมศึกษาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ โดยมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ (r) เท่ากับ .073 และเมื่อแยกพิจารณาการจัดการเรียนการสอนที่ส่งเสริมการเรียนรู้ด้วยตนเองกับการเรียนรู้ด้วยตนเองของนักเรียนระดับประถมศึกษาเป็นรายด้าน พบว่า การจัดการเรียนการสอนที่ส่งเสริมการเรียนรู้ด้วยตนเองมีความสัมพันธ์กับการเรียนรู้ด้วยตนเองด้านการปรับปรุงแก้ไข อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 โดยมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ (r) เท่ากับ .101
ข้อเสนอแนะ
1. ข้อเสนอแนะสำหรับการนำผลวิจัยไปใช้
ผลการศึกษาในครั้งนี้จะเป็นประโยชน์แก่ครู ผู้บริหาร และบุคลากรที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการจัดการ ศึกษาทุกฝ่ายควรได้ตระหนักถึงความสำคัญของการจัดการเรียนการสอนที่ส่งเสริมการเรียนรู้ด้วยตนเองให้กับนักเรียน ถึงแม้ผลการวิจัยจะพบว่าครูมีการจัดการเรียนการสอนที่ส่งเสริมการเรียนรู้ด้วยตนเองในระดับมาก แต่เมื่อพิจารณาผลการเรียนรู้ด้วยตนเองของนักเรียนกลับพบว่าอยู่ในระดับปานกลาง ซึ่งแสดงให้เห็นว่าครูควรดำเนินงานอย่างจริงจังและจัดการเรียนการสอนที่ส่งเสริมการเรียนรู้ด้วยตนเองของนักเรียนให้มากขึ้นไปอีก เพราะการจัดการเรียนการสอนรูปแบบนี้เป็นรูปแบบที่ส่งเสริมให้นักเรียนรู้จักคิดอย่างมีวิจารณญาณ คิดวิเคราะห์เกี่ยวกับการเรียนรู้ของตนเอง เน้นให้นักเรียนคิดและลงมือปฏิบัติด้วยตนเอง ซึ่งจะก่อให้เกิดผลดีต่อนักเรียนหลายด้าน เช่น มีกระบวนการเรียนรู้ที่ดีขึ้น จดจำได้มากขึ้น สนใจในการเรียนรู้อย่างต่อเนื่อง และมั่นใจในความสามารถเรียนรู้ของตนเองมากขึ้น แต่ทั้งนี้ต้องอาศัยความร่วมมือจากทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้อง โดยเริ่มตั้งแต่การวางนโยบายและแผนงานการจัดการเรียนการสอนของผู้บริหารและการจัดการเรียนการสอนของครูเอง
2. ข้อเสนอแนะสำหรับการวิจัยในครั้งต่อไป
1. ควรมีการศึกษาวิจัยถึงความสัมพันธ์ระหว่างการจัดการเรียนการสอนที่ส่งเสริมการเรียนรู้ด้วยตนเองกับการเรียนรู้ด้วยตนเองของนักเรียนในระดับชั้นที่สูงขึ้น
2. ควรมีการศึกษาตัวแปรอื่นๆ ที่คาดว่าน่าจะมีความสัมพันธ์กับการเรียนรู้ด้วยตนเองของนักเรียน
***********************
สรุปงานวิจัยโดย
นางสาวอุทุมพร มุ่งดี 5614651047
สาขาเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา
